‘Selût olmak, hayatımda hesap vermediğim tek şey’

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Son periyodun yeni ve yaratıcı seslerinden Selût. Bir müddettir ismi sık sık karşımıza çıkıyordu. Birinci albümü ‘Değerlim’in Hikâyesi’ dün dijital platformlarda yayımlanınca biz de genç müzisyenle bir ortaya geldik. İllüstrasyon ve müziği bir ortaya getiren Selût, albümüyle dinleyiciyi ferdî bir seyahate çıkarıyor. Hem melodik hem de görsel bir öykü anlatımı sunan albüm, bağımsız müzik sahnesinde, sanayiyi ve ezberleri reddederek kendine özel bir yer açıyor.

– Şarkı söylemek sana ne hissettiriyor?

Çığlık atmak üzere… Lakin bana üretimin her alanı bu türlü hissettiriyor zati. Çizime de o yüzden başladım. Sözel olarak kendimi söz etmekte çok güzel bir insan değildim. Müzik de lisede çok hudutlu olduğumda okul kümelerine katılayım, bağırayım, çağırayım diye başladı.

– Albüm nasıl bir kıssa anlatıyor?

Çok dalgalı aslında… Hüzne, mutluluğa, endişeye, utanmaya ya da utanmamaya dair tüm hisleri ‘değerlim’ üzere, yani bedelli bir kişiymiş üzere düşündüm. O yüzden ‘Değerlim’ orada özel bir isim üzere. Onun görsel dünyasında biraz da yılan başlı bir geyik var; bütün o hisleri yansıtıyor. Albümde aşka ve aidiyete dair çok fazla şey var.

– ’Evdekiler’ müziği nasıl ortaya çıktı?

Aileme yazıldı. Şu an uygun bir dönemdeyim ancak geçmişte sorunlu vakitlerim oldu. Müzik, yalnızca bir anıya değil, alıştığım tertibe de yazılmış bir şey. Türk aile yapısı duyuluyor orada. Bir rol içerisine giriyorsun, karşındaki insanı keyifli etmek için bir şeyler yapıyorsun ve insanları şad etme hastalığına kapılıyorsun. Ben biraz bundan mustariptim. Hiçbir vakit erişemeyeceğim bir onaylanma dileğiyle daima vaktimi geçiriyordum. “Sizler uyurken, ben yaşadım” kısmı biraz bunu anlatıyor. Sahiden sizler uyurken ben gece 4’te, 5’te Taksim’den dönüyordum. Yaşıyordum ve bundan kimsenin haberi yoktu.

– Şarkılarında ‘Artık Yeter’ diyen, senin tabirinle çığlık atan bir bayan var…

Ben olağan hayatımda çok sakin bir beşerim. İşimde disiplinliyim, gün içerisinde saatimi nelere ayırdığım konusunda katıyım. Ancak Selût olmak benim bu hayatta hesap vermediğim tek şey. Minibüsün ortasında çığlık çığlığa bağırmıyorum tahminen lakin Selût olarak sahnedeyken oradaki 200-300 beşere bağırabiliyorum, onlar da bana bağırıyor. Selût, gitgide daha yırtıcı bir insan olmaya başladı. Daha ‘brutal’ (çığlığa benzeyen vokal) olduğumda, kendimi daha büyük hissediyorum.

– Alternatif bir sanatçı olarak müzik piyasasında var olmaya çalışmak güç mu?

Tabii ki güç. Dinleme sayıları, istatistikler… O sayıları karşında gördüğün vakit demoralize olmamak elde değil. Aslında her cuma milyon tane müzik yayımlanıyor, sen denize taş atıyorsun. Bari attığın taş bir şey söylesin, hatta birinin başına gelsin. Ben o denli yapıyorum. Sahiden söylediğim müziğin çok gerisinde durmaya çalışıyorum. Fakat sonra olağan hayatıma dönmem gerekiyor. Maaşımı kazanıyorum, işime gidiyorum. Dinlenmiş, dinlenmemiş… Sonuçta beni nitekim dinleyen insan bana ulaşıyor ve konserime geliyor. O bana yetiyor.

‘BİRLİK OLMADIĞI SÜRECE KİMSEYE YER AÇILMIYOR’

– Müzik dalında bayan dayanışması nasıl? Kimlerle ortak üretimler yapıyorsun?

Son birkaç yıldır herkes birbirinin ne yaptığından daha haberdar hale geldi. Bilhassa bayanlar birbirine daha açık olmaya çalışıyor, her bahis hakkında konuşuyor. Zira aksi halde tekelleşmeyi ve sahnelerde bize alan açılmadığını gördük. Birlik olmadığı sürece kimseye yer açılmıyor. Bu açıklığa güvenerek Tuğçe Şenoğul, Seda Erciyes, Nilipek, Deniz Tekin, Kalben üzere sanatkarlarla dostluk kurdum. Lise yıllarımda hayranlıkla takip ettiğim sanatkarlarla artık birebir projelerde çalışıyorum. Mesela Seda Erciyes ve Tuğçe Şenoğul ile 17 Temmuz’da İstanbul Caz Festivali’nde sahne alacağız, bu benim için çok gurur verici.

– Kadın müzisyenlerle çalışmaya ihtimam gösteriyor musun?

Evet, orkestra arkadaşlarımın hepsi bayan. Erkek müzisyenlerle çalışırken disiplinsizlikten yorulmuştum ve “Kadın müzisyen kimler var” diye bir araştırmaya girdim. Saliha Turan (keman), İpek Ektaş (gitar), Deniz Tekin (basgitar), Danae Palaka (davul) ile yollarımız kesişti. Çoklukla solistlerin isimleri bilinir lakin enstrüman çalan bayan müzisyenlerin isimleri duyulmaz. Bunu aşmak için de onlarla çalışmak istedim.